Vi høyrar dei ofte på fjernsynet eller på ulike programpostar på radio: Såkalla ”intellektuelle” som harkar opp dei verste klusene ifrå sitt syfilisramma pusterøyr, for så å spytte dei i retning det forjettede land. I Aftenposten 12.1.09 seier Kåre Willoch at ”Jødene er som rotter; dei et seg inn i kulturar dei ikkje har noko med, for så å tukle med økonomien, sette opp småboder med juggel og falske lommeur, drive samfunnet til konkursens rand, før dei sett seg på kjerra og kjøyrar likeglad til neste by.”
Det er ikkje tvil om at dette utsagnet ikkje berre er politisk motivert, men at Willoch er dreve av eit sterkt hat til alt Israel står for. Willoch er i det her hensjåande ikkje eineståande. Han representerer eit syn som blir meir og meir vanleg – nemlig at jødene (som har blitt jaga som vilt gjennom heile historia) sjølv er skyld i tragedien som utspelar seg no som Hamas sine granatar massakrerer barn og kvinner i Israel. Argumentene er dei same: ”Jødene bør vere på plassen sin, det landet dei fekk tildelt i 1948.”
Men tenk no litt på det her: Jødene vart skjenka det her landet lenge før ideen om ein palestinsk stat kom opp i dagen. For Israel var det Jahve – jødedommen sin Gud – som ga til israelittene. Eiendommen er dermed ikkje fastsatt på politisk eller juridisk grunnlag, men derimot på noko langt viktigare – nemlig det åndelige. Er det ikkje da rimeleg at dei får eie landet i fred?
Willoch, saman med skjeggfranzen Jostein Gaarder, er talsmenn for eit skremmande hat, slett ikkje ulikt det synet Goebbels, Göring og Himmler utviste for 70 år sidan. Har vi verkeleg gløymt såpass fort?
Børge57
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar