Michael Jackson - hunden er død!

Eit av dei store symbol på pedofil propaganda og kjønnsleg kjærleik til dyr er død, 50 år gamal. Kva som forårsaka hjarteåttaket kan ein berre undre over. Sikkert er det i alle fall at pop og jazzstjerna Michael Jackson endeleg har funne ro i tilværa si, som mildt sagt har vore herja av rettsaker kring den pedofile legninga hans, hundane og apekatta hans Bubble, filmane han har vore med i, samt popsongane hans, som har handla om alt ifrå å slå folk, til å vekke døde til live.
Det vart tidleg klart for Michael Jackson at det ikkje var svart han ville vere. I løpet av ungdomstida si spara han rubbel og bit for å finansiere ein pigmentoperasjon. Og etterkvart som det kvite publikumet fann det for godt å høyre på ein jazzmusikar som var lysare i huden enn anna eksemplar som Jimmi Hendrix og Woodoo King, vaks populariteten til Jackson lik ei celledeling som har vekse seg til å bli ein svulst.
Michael Jackson fann det ofte for godt å provosere, - enten det var pedofili eller å skjære av seg andletsdelar, for så å få ein ufaglærd til å lime dei på igjen. Han levde i sektfarmen Neverland, kor han avla opp gutar på kjeks, soda, selters og peanøtter, medan han ofte lura dei ned i telegrafkontoret for å ha viljen sin med dei. Diverre var det berre i den siste tida at sanninga kom for ein dag.
Som kristen føler eg det umetteleg provoserande at såpass mange hyllar mennesket som har stått for såpass mykje lidingar. Eg snakkar ikkje berre og jazzsongane hans og pedofilien, men også om andletsskjæringa, som han byrja praktisere i tenåra på eige hand(Watson, 1999), før han igongsatte eit av dei største operasjonane (med båe den eine og den andre tydninga) på andletet sitt. Hunden Michael Jackson kjem ingen til å sakne, og i alle fall ikkje eg, som veit at Herren tek meg i mot.
Kvil i fred – I Helvetet!