Kvinner - ei flis i logikken sin høgrefot?

Vi skriv Noreg, 2009: Det norske politiske klimaet lid av revoltar, endringar og lumske sleivspark. Ungar og ungdom eksperimenterar med sjølvmord, heroin og homofili. Pornografiske blader og magasiner selgast opent på bensinstasjonar. Og no dette: Partileiar Lars Sponheim går i ei pressemelding ut med bibelske samanlikningar for å gjere skam på statsråd Sylvia Brustad: ”Brustad ville eg ikkje teke borti med ei ildtang eingong! Men ho unge blonda ifrå SV – kva heiter ho….ikkje Halvorsen, men ho ungjenta – ho kunne eg godt hatt vilja mi med.” (Avisa Vårt Land, 11.05.09). På spørsmål om kva han meiner om det indre billetet av Sylvia Brustad kun tildekt av eit fikenblad, seier han: ”Det er ikkje akkurat det finaste eg kan tenkje meg!”
Fyrst og framst – ikkje misforstå meg. Lars Sponheim gjer noko grovt uklokt i å teikne fram slike førestillinger av Brustad. Ein kan om mogleg stemple det som eit slag i mørket, eit famlande skot frå ein såpass kvinnehatsk og syndig karakter som Sponheim. Men politiker er politiker verst, og i frå venstresida kjem eit tarveleg motinnlegg. SV sin partileiar Kristin Halvorsen er på si side ute og kjøyre når det gjeld hemn og svar på tiltale, og seier på ein pressekonferanse at Lars Sponheim har ein munn som er så liten som eit fikenblad. Det her tilbakeskotet, som i beste fall kan beteiknast som eit usakleg sleivspark, viser godt kven av mannlege og kvinnlege politikarar som best kan målbinde motstanderen. Ein skulle tru at Halvorsen skulle angripe den storkjefta munnbruken hans Sponheim, men i stedet skal ho fram til at munnen er liten. Slikt kan vi kalle ein logisk brist, - men det er ikkje noko nytt ifrå kvinnekjeften.
No har det seg slik at eg er uhorveleg glad i mennesket, menn som kvinner. Og eg vil aldri vere ond mot ei stakkars jente. Kvinner er like mykje verdt som mannen, men på noko anna vis. Medan kvinner er flink på ungar og familie, har mannen funne domenet sitt i områder som politikk, leiarskap, kunst, fredsarbete, religion og sport. Ei undersøkjing ifrå Middelhavslanda (1954; s. 139-45) viser at ”kvinnfolk også har tankar, men at hormonar og anna tull forkludrar sinnet hennar slik mørket sig inn over horisonten ein heit sumarkveld.” På testar skorar kvinnfolk også dårligare enn menn.
Halvorsen fornektar seg ikkje i sitt kvinnfolktretteri, sjølv om pareringa knapt innehar noko som helst poeng eller brodd. Ho er sitt kjønn opp av dage. Sponheim er riktignok eit ugudeleg monster av eit menneske. Men han er ikkje dum i tillegg, slik floksa ifrå den sosialistiske venstrefløya framstillar seg sjølv som. Eg minnas tein kommentar ifrå golffilmen ”Caddyshack” ifrå 1980, med kopparrandletet Bill Murray. I ei scene slår han eit slag med kølla si, før han snur seg mot kamera, bryt den fjerde veggen og seier: ”Kva skal ut her: golf – kvinnfolk - leiarskap – politikk…veit du det? Det er kvinnfolk.” Satiren er til å ta og kjenne på!